सत् आचार्य (गुरु) को लक्षण

प्रपित्सुर्मन्त्रनिरतं प्राज्ञं हितपरं शुचिम्।
प्रशान्ति निरतं वृत्तौ भवेद्विजवरं गुरुम्॥

विश्वात्मन्यात्मनो न्यासं धिया वृत्तिं च शाश्वतीं।
मन्त्रेणाचारयेद्यस्तु स आचार्यः परो मतः॥

त्रिषु वर्णेषु संभूतोमामेव शरणं गतः।
नित्य नैमित्तिकपरो मदीयाराधने रतः॥

आत्मीयपरकीयेषु समो देशिक उच्यते।
ई गुण विशिष्ट र निम्न वर्ज्य गुण रहित।
नाचार्यः कुलजातोsपि ज्ञानभक्त्यादि वर्जितः।
न च हीनवयोजातिः प्रकृष्टानामनापदि॥

न जातु मन्त्रदा नारी न शूद्द्रो नान्तरोद्भवः।
नाभिशस्तो न पतितः कामकामोप्यकामिनाम्॥

कसैले यो माथिको प्रमाण अनुसार आफु भन्दा कम उमेरको भन्ने शब्द ब्राह्मणको विषयमा हैन भन्ने बुझ्नु पर्दछ।

अध्यापयामास पितृन् शिशुराङ्गिरशः कविः।
पुत्रका इति होवाच ज्ञानेन परिगृह्यतान्।
बालोपि विप्रो वृद्धस्य पिता भवति मन्त्रदः॥

अज्ञं हि बालमित्याहुः पितेत्येव तु मन्त्रदः।
विप्राणां ज्ञानतः श्रैष्ठ्यं क्षत्रियाणां तु वीर्यतः।
वैश्यानां धान्यधनतःशूद्राणामेव जन्मतः॥

अज्ञं हि बालमित्याहुः पितेत्येव तु मन्त्रदः।
विप्राणां ज्ञानतः श्रैष्ठ्यं क्षत्रियाणां तु वीर्यतः।
वैश्यानां धान्यधनतःशूद्राणामेव जन्मतः॥

इति सत् आचार्य लक्षणम्।